Hola!

Cuzco

Bij deze even een update uit Peru! Dinsdagochtend 7 juni zijn we om 10.20 lokale tijd aangekomen in Cuzco (het loopt in Peru 7 uur voor op Nederland). De vliegreis was goed verlopen, alleen een uur vertraging van Amsterdam naar Madrid. Dit leidde ertoe dat we i.p.v. 21.45 om 22.45 aankwamen met als gevolg een hele lange rij bij de Iberia service desk en een handgeschreven boarding pass. Gelukkig waren we op tijd voor de vlucht naar Lima en ik heb iets van 8 uur geslapen in het vliegtuig. De vlucht van Lima naar Cuzco is verder goed verlopen. Aangezien we al een behoorlijke tijd onderweg waren, was ik blij dat Alex (een kennis van Esther uit Wageningen) ons ophaalde van het vliegveld. De eerste dagen (weken) was het plan om bij Alex te overnachten. Alex werkt hier bij een NGO (ontwikkelingswerk) en huurt een kamer bij locals. In ´onze´ casa slapen iets van 3 generaties bij elkaar. Mammita (´oma´, weet haar naam niet) en 3 dochters en meerdere kleindochters, waaronder Karen van 19. Karen en haar moeder Nancy zijn echt super lief. We hebben de eerste dagen Cuzco wat verkend en Alex heeft ons meegenomen naar wat goede restaurants in de stad. Bij één vegetarisch ´restaurant´ kun je een plato del dia (dagplate) eten voor zo´n 5 soles (omgerekend niet meer dan 1.50), goed te doen! Naast de dagen in Cuzco te hebben doorgebracht, hebben we uiteraard de omgeving verkend. De Inca´s hebben hier overal hun sporen achter gelaten en dat mogen we natuurlijk niet missen. We zijn onder andere naar Saqsayhuaman, Tambomachay, Tipon en Chinchero geweest. Afgelopen zondag zijn we naar Chinchero gegaan, zoekend naar de bussen zijn we een Ier tegengekomen (met een Little Britain t-shirt, i like) en hij is met ons meegegaan. Aangezien we een beetje van het kastje naar de muur werden gestuurd m.b.t. waar nu werkelijk de bushalte was, hebben we besloten een taxi te nemen. Aangekomen in Chinchero hebben we weer een taxi naar een meer genomen en daar zijn we deels omheen gelopen. We zijn vrij hoog de bergen ingeklommen (zo´n 3800 m) en eenmaal op een hoog punt besloten we dit even op foto vast te leggen. In zijn enthousiasme kwam de Ier naast me zitten waarop hij krijsend omhoog sprong. Twee cactusbollen in zijn kont. Ik heb deze er uit gehaald met een plastictas die ik toevallig in mijn zak had. Ehhm, dat voelde ik al, laat staan wat hij heeft gevoeld. De afdaling van de berg is goed gegaan en eenmaal in het dorp hoorden we allemaal muziek. Nieuwsgierig als we waren keken we even om het hoekje bij een soort van binnenplaats. We werden direct met open armen ontvangen en mochten plaatsnemen. Er was een trouwerij en overal waren mensen, eten en drinken. We zijn daar nog een tijdje gebleven en ´s avonds hebben we in Cuzco met de Ier gegeten en zijn we nog als visitors in zijn hostel gebleven. Erg gezellig. Maandag hebben we ff een ´rustdagje´ gehouden en kwamen we heel toevallig Casper tegen (ex-scharrel van ooit). We wisten dat hij ook in Cuzco was maar dat hij de Inka trail aan het lopen was. Esther had hem al gesmst maar hij had dit niet ontvangen. We hebben met z´n drieen even bijgekletst en ´s avonds zijn we voor de laatste keer met Alex uit eten geweest. Alex zou woe naar Australie vliegen en wij zouden dinsdagochtend vroeg de bus nemen naar Ollantaytambo (en van daar uit de trein naar Aguas Calientes). Helaas is het eten niet heel goed gevallen die avond. Mijn maag maakt hier af en toe overuren. Het blijkt ook dat je eten moeilijker verteert op deze hoogte (Cuzco ligt op 3400 m). Verder heb ik gelukkig, tegen mijn verwachting in, weinig last gehad van hoogteziekte. Alleen het eten valt niet altijd goed. Anyway, wat er in zit moet eruit (bij mij via de onderkant :) ..) en met een lege maag ben ik op mijn matras gesprongen. De nachten in Cuzco zijn wel erg koud (het is hier winter!), rond het vriespunt. In Cuzco heb ik met 2 paar sokken, een lange broek, t-shirt, trui en sjaal om geslapen. Toen was het wel te doen ..

Machu Picchu

Dinsdagochtend (14 juni) zijn we 3.45 opgestaan om de bus naar Ollantaytambo te nemen (de plaats waar ik nu ook dit verhaaltje typ). Van Ollantaytambo hebben we de trein naar Aguas Calientes genomen (agua=water, calientes=warm). Het water in de douche van ons hotel deed deze naam geen eer aan. Maar aangezien ik al 2 dagen niet had gedoucht (er is niet altijd water bij de Alex en de locals) is zelfs een koude douche te doen. Na ons wat opgefrist te hebben, hebben we de omgeving verkend. Echt super mooi!! We hebben alvast de weg gelopen die we de volgende dag in het donker zouden gaan doen en verder kilometers langs het spoor gelopen. Vanwaar we liepen konden we al een klein gedeelte van de Machu Picchu zien! Ik ben vroeg gaan slapen die avond (uurtje of 8, as usual) en de volgende ochtend zijn we om 3.15 opgestaan. Nu had ik in mijn best, redelijk verstaanbare Spaans gevraagd of de eigenaresse om half 4´s ochtends de deur voor ons wilde opendoen. Maar eenmaal beneden stond er niemand. We konden de deur niet uit, er was nergens een bel te bekennen en ook het kloppen op de deur had weinig effect. Er stond 1 raam open en we kregen het briljante idee om door het raam het hotel te verlaten. Helaas was dit niet mogelijk, opening was net iets te klein! Ik geloof dat dit er wel voor zorgde dat het personeel wakker werd, want de deur werd opengedaan. Met ietwat later dan gepland zijn we om 4 uur de deur uitgegaan en zijn we begonnen aan de wandeltocht richting de Machu Picchu. Esther met een zaklamp op haar hoofd en ik een in mijn hand. Rond 4.30 kwamen we bij de ingang van de Machu Picchu aan waar al een redelijke rij stond. Rond 5 uur gingen de deuren open en zijn we met hordes mensen naar boven gelopen. Dit deden we niet allemaal voor niets hoor!! Namelijk, de eerste 400 mensen op een dag krijgen een stempel om de Wayna Picchu te beklimmen! Tweehonderd mensen van 7 tot 8 en tweehonderd mensen van 10 tot 11. Een hele uitdaging op de vroege-vroege- erg vroege morgen! Ik voelde me nog steeds niet helemaal fit, bang dat als ik wat zou eten dit er linea recta (rectum) uit moest en dus begon in met een lege maag aan deze zware wandeltocht omhoog van ongeveer 3 kwartier (gevoelsmatig 3 uur!). Esther had de pas er in maar bleef netjes achter mij lopen. Halverwege kreeg ik kokhalsneigingen, voelde niet erg fijn. Toch maar wat brood naar binnengewerkt tijdens de verdere wandeltocht (door natte handen van het zweet was dit droge brood prima te doen!). Zware tocht, gepaard met flink wat gekreun en gesteun. Kim Holland is er niets bij! Uiteindelijk hoorde ik wat kreten (Joehoeee) van mensen die boven waren en toen wist ik: we zijn er bijna!!! Eenmaal aangekomen zijn we in de rij gestaan voor de stempel (denk dat we sowieso bij de eerste 100 zaten) voor de Wayna Picchu van 10 tot 11. Even ter informatie: mocht je een foto zien van de Machu Picchu dan is de Wayna Picchu de grootste berg die je daar ziet! Ik zal binnenkort foto´s plaatsen (mijn batterij is leeg en de oplader ligt in Cuzco). De Machu Picchu is erg indrukwekkend (én 1 van de 7 wereldwonderden). Ik denk dat ik zowat de benen onder mijn lichaam heb weggelopen deze dag. De terugweg naar Aguas Calientes viel ons beide zwaar. Rond 4 uur in de middag hebben we de trein terug genomen naar Ollantaytambo en dit was een mooie en lachwekkende terugreis. We kwamen twee erg leuke jongens uit Chigago tegen die we op de Wayna Picchu ook waren tegengekomen. We hebben met z´n vieren bij elkaar gezeten op de terugreis en deze jongens waren echt zo lachwekkend. Ze waren voor 2 weken op vakantie in Peru en hadden onder andere frog poison in laten spuiten (dan zwel je helemaal op, kots je alles uit en dan reinig je van binnenuit), als aandenken hou je een aantal ´brand?´plekken op je huid. Daarnaast zijn ze een week bij ene Diego geweest, om daar allemaal drankjes naar binnen te werken (en nee, het was écht geen drugs!) waren de helft van de tijd aan het hallucineren maar waren dichter bij zichzelf gekomen. De verhalen waren zeker interessant en ik heb gezegd dat ik er over zou nadenken. Nu vind ik persoonlijk 850,- euro voor een weekje kamperen bij oom Diego ietswat aan de prijzige kant maar wie weet .. ooit .. Verder werden we goed vermaakt door het personeel van de trein. Er werd in een keer iets van een modeshow in onze cabine gehouden. Erg lachwekkend!! Na 1.5 uur was de treinreis voorbij, hebben we afscheid genomen van onze nieuwe vrienden en zijn we op zoek gegaan naar een hostal in Ollantaytambo. We zijn geindigd in Las Portadas met serieus - warm water!!! Heerlijk!!! Gister heeft Esther nog wat ruines bezocht, ik was niet voor uit te branden. Ben meegegaan, trok de trappen omhoog niet meer en ben de hele middag op het gras gaan liggen. Was even kort the centre of attention, aangezien wat Peruanen met mij op de foto wilden! Ik heb mijn beste lach opgezet en na 3 foto´s was ik er ook wel weer klaar mee. Ik ben blond, dat is hier - blijkbaar - bijzonder :) .. Vanochtend ben ik gaan paardrijden in de bergen. Ik zou dit samen met Esther (en een gids) doen, maar de Peruaanse bereidigswijze van voedsel heeft haar vannacht geveld. Ze kon helaas niet mee! Ik ben samen gaan paardrijden met de jongen (Alan) waar we de tocht gister bij hadden geboekt. Was erg leuk en mooi! Mijn paard was gelukkig oke, het paard waar Alan op zat (Negro) vertoonde wat oppositioneel gedrag .. Hij luisterde wat moeilijker en op het eind ging hij er vandoor! Na 10 minuten zagen we hem ergens staan en dat was ongeveer het eind van een 5 uur durenende tocht in de bergen!!

Nou voor zover deze update! Morgen gaan we weer richting Cuzco en blijven we daar nog 1 of 2 nachten. Het plan is om daarna naar Arequipa te gaan, waar de diepste canyons van heel Amerika liggen (dieper dan de Grand Canyon). Ook willen we de Nazca lines nog bezoeken. Het plan is verder om bij Chili de grens over te steken. In eerste instantie wilden we bij Bolivia de grens over maar dat gebied wordt afgeraden door het Ministerie van Buitenlandse zaken (Minbuza). Er is daar momenteel veel onrust en o.a. het verkeer ligt daar volledig plat. Wel jammer aangezien het hoogste meer van de wereld (Lake Titicaca) zich daar bevindt. Maarja niks aan te doen!!

Geloof dat ik het meeste wat ik kwijt wilde wel heb verteld! Thanx voor de regelmatige updates uit Sneek! Ik wil natuurlijk wel op de hoogte blijven!! Un besito y hasta luego!